Flash… One … two… three.. Deep breathe… Inhale? no… exhale. exhale? Exhale!  No time for limits… No time for prayers… No time for love… Live!  ერთი ღრმა ნახტომი. გარშემო წყალია, მხოლოდ წყალი. გაახილე თვალები. შენი ატეხილი აურზაური მიექანება ზედაპირისკენ. ზემოთ ჰარმონიაა. აქ რა არის? ქაოსი? სიგიჟე? კოსმოსი? არაფერი. მხოლოდ შენ, შენ და წყალი. იგრძენი, ამოისუნთქე. […]

ჩვენ, მუზა და სამუშაო.. ☺ ❤ ეწაფება სულის სამყაროს ალბიონს; ქუჩაში აბოლებს ნისლი მყრალ ყალიონს, ღიმილით შევხვდები ნაცნობს, ერთი-ორს მივუძღვნი ლექსს, და გავყვები ალიონს! იწაფება მაჯა ცხოვრების რითმებში, იგრძნობა ფარჩა ჩვენს ჩანახატებში, იით აყვავებულ ცას ხედავ თვალებში, გული კი ვერ ჭვრეტს, რა ხდება ფიქრებში… ჩუმად ჩაისახა მარტის მონაქროლი, მას ასაზრდოებდა ჩვენი მონაყოლი, როგორ მოჰყვებოდა ღამეს საუბარი, […]

ყოველდღე ვკვდებით და კვლავ აღვსდგებით, რათა განვგმიროთ დაშნით დროება, სიგარეტები, ფუნჯები, ღვინო, მუსიკის სუნი, განმარტოება; ჩვენ ვერც მსოფლიო მოგვიღებს ბოლოს, რაგინდ სასტიკად უნდა გვებრძოდეს, ბოლოს ვაკოცებთ საყვარელ მშობლებს, ძალი რომ მოგვცეს, რათა არ მივცეთ ამ წუთისოფელს, მტვერივით გვშთანთქოს, გაგვანადგუროს, დაგვასამაროს; ყოველდღე ვიწვით შავ სიყვარულში, გვდაგავს მანიის ბნელი ზმანება, ერთხელაც ვცადოთ, გადავიყვაროთ ჩვენი თავები, ჩვენი სულები; მეტი სინათლე […]

  მარტის ბობოქრობა ანუ გაზაფხულის მინიატურა ❤   ჩუმი სისინით დათმო თებერვალმა პოზიციები, მარტი ეხვევა მიმოზების ყვითელ თავშალში, რატომ გაიქეცი, წახვედი, ასეთი ოვაციებით ვინ დაგხვდებოდა, ვინ გაჩუქებდა ჰორტენზიებსაც. მალე ვარდიც გადამიშლის ჩუმად ბედ-იღბლის წიგნებს და დავრჩები სრულიად მარტო, ერთი ეული, მზის გალაშქრება მთვარეზე თეთრი შროშნებით, იებით ცისფერი  ჩახუტება ჩუმ ოცნებებზე. გაცისკროვნებით მოველოდი მე ამ დროის […]

საშინელია დედისთვის იმთავით ის შავი განცდა, როცა წლებია, საყვარელ შვილს ვერ იკრავს დახაზულ გულში, პაწია გოგოს რომ არ უკრავს შავ თმაზე ბაფთას, პატარა ვაჟკაცს ვეღარ უკოცნის ფუნჩულა ლოყას.   ძალიან დაიღალა, ქანცი გაეცალა, მაგრამ ვერ ბედავს რომ იწუწუნოს, იწყევლოს გაწამულ ბედზე, ჩუმად დასტირის ღამით უწმინდეს ღვთისმშობლის ხატებს, როცა ადარებს თავის ტანჯვას უფლისა დედას.   თვითონ […]

როცა დაბერდები, და ვერ გახელდები,  ამოსუნთქვაღა გიკავებს ფილტვებს,  გული ბრმად ითვლის უკანასკნელ რითმებს, განვლილი ცხოვრებით გულწრფელად ბრმავდები; და ლიბერტანგო დაგრჩება წასული, ვერ აითრევა მძიმედ ეს სხეული; მაგრამ გახევდება რითმი კვლავ ცეკვაში, პირუეტს გამოწერ შენს წარმოსახვაში. შენ ისევ მარტო ხარ, გაჩუმდნენ სულები, ბოლო ამოსუნთქვა გახრჩობს, მორჯულებით ვეღარც კი გაბედავ, მიუშვებ, ხელებით გამოწერ ჰაერში ცხოვრების სირთულეს. აპლოდისმენტები… […]

ჟრჟოლვა… ქიმია? თუ უფრო გრძნობების? სიცივე… მაისის თუ მკაცრი დეკემბრის? გაფრენა ცაში ჩვენი სიყვარულის, მოლხენა ზღვაში, ჩაძირვა ტალღებში. ვიზიტი მეგობრის და ყუთი საჩუქრით, ნასროლი — ტყვია, დანა კი — ზურგში. შავი ჰორიზონტი. სიბნელე გულში; ღერი სიგარეტის, მოწევა ოთახში. დახრჩობა კვამლში, დამწვარი ფილტვები. წიგნი ვენებში, გული — ფიქრებში. გარეთ სიცივე, თოვლია, ბარდნის; მე ველოდები თავგასულ ყმაწვილს.