თქვენ…
თქვენ მაჩუქეთ მე პუშკინი, როცა დოსტოევსკი მწადდა (მაკლდა),
თქვენ წამიკითხეთ დიუმა, როცა ბორხესს ველოდი,
თქვენ მომიტანეთ პლანშეტი, როცა გაყვითლებულ ქაღალდს ვეძებდი,
თქვენ წამართვით კალამი, როცა ყველაზე მეტად მჭირდებოდა,
თქვენ ოთახში ჩამკეტეთ, როცა სახლში ნელ-ნელა ვკვდებოდი,
თქვენ დამაკავეთ, როცა ფრთები საბოლოოდ უნდა გამეშალა,
თქვენ გამომაჯანმრთელეთ, როცა გიჟობა მკურნავდა,
თქვენ მიპოვეთ, როცა დაკარგულიც არ ვყოფილვარ,
თქვენ გაგახსენდით, როცა მე სამუდამოდ დაგივიწყეთ;
თქვენ დაასულეთ … — მე კი ახლა დავიწყე … 🙂
P.S. თქვენ, დიახ. თქვენ, ყოფილხართ ადამიანი?
Реклама
